Jan Janssen Classic 23 juni 2012
Op 23 juni 2012 hebben Armand en Hans de Jan Janssen Classic gereden. Een tocht van 200 kilometer met 1775 hoogtemeters, dus een ideale voorbereiding voor de Tour for Life. Veel korte klimmetjes in een van de mooiste gebieden die ons land rijk is: de Veluwe. Voor Hans was dit de eerste serieuze fietstocht nadat hij op een fietstocht in maart was uitgegleden op een wildrooster en zijn arm had gebroken. Ook de Jan Janssen Classic heeft veel wildroosters in het parcours, dus was dit een mooie gelegenheid om te laten zien wat hij van die val geleerd heeft.
Om 7.45 uur zijn we in Wageningen op de fiets gestapt. Omdat we allebei dieseltjes zijn, was het plan om rustig aan te beginnen. Helaas was het erg fris en stond er een flinke wind en konden we ons niet achter andere renners verschuilen dus rustig warmdraaien was er helaas niet bij.
De eerste berg was de Grebbeberg, gevolgd door bulten met namen als de Koerheuvel, de Amerongseberg, de Domineesberg. De eerste stop was na 50 kilometer en we zaten goed op schema, we voelden ons goed dus aan alle voorwaarden was voldaan om er een mooie tocht van te maken. Na 70 kilometer stond de Holleweg op het programma, een lastige klim van 880 meter met een maximaal stijgingspercentage van 8%. De route ging verder door bos- en heideland, af en toe vonden we aansluiting bij groepjes fietsers en zo kwamen we zonder veel problemen bij de 100 kilometer stop.
Tijdens zo’n lange fietsdag moet je zorgen dat je continu blijft eten en drinken. Dat betekent dat zo’n 5 liter water/sportdrank, 4 bananen, 2 powerbars, 10 krentenbollen en 2 bifi worstjes naar binnen wordt gewerkt en dan nog blijft de honger toeslaan….. De verzorging onderweg was uitstekend en op ieder kruispunt stonden vrijwilligers klaar om ons over gevaarlijke kruispunten te helpen.
Na de 100 km stop hadden we een flink stuk met tegenwind op een vals plat en konden we ons niet verstoppen in een groepje. Armand zijn benen gingen flink verzuren en die verzuring is de rest van de dag niet weggegaan. Het werd een les afzien, doorbijten en vechten tegen zichzelf, maar deze klasbak zette zijn tanden op elkaar en bleef die pedalen maar doordraaien!
De Posbank werd van diverse kanten beklommen, daarna reden we langs het Rijnstaete Ziekenhuis – waar Hans is geopereerd aan zijn gebroken arm – en na een emotioneel weerzien met het voltallig medisch personeel reden we naar de laatste stop van de dag op 180 kilometer. Hier konden we even lekker bijkomen in het zonnetje en ons opmaken voor de laatste 35 kilometer, want wat ons niet was verteld is dat de tocht geen 200 maar 215 kilometer lang was.
Zoals zo vaak zat het venijn hem in de staart. Na 200 kilometer moesten we de Italiaanse weg beklimmen, een klinkerweg van 800 meter met een heuse haarspeldbocht en een maximaal stijgingspercentage van 8% die loopt van kasteel Doorwerth tot de Utrechtse weg bij Oosterbeek. U kunt op de foto’s zien dat we er daar niet meer zo knap bij reden. Het enige wat ons op de been hield was de gedachte aan het broodje frikandel met veel mayonaise waarop we onszelf zouden trakteren bij de finish.
Om kwart voor zes, na 8 uur en 15 minuten op de fiets, kwamen we aan bij de finish. Een fantastische tocht, volgend jaar weer!
